گیتی امروز_ این گزیده با ریتم و روایتی نوشته شده که تمامی اقشار یک جامعه به راحتی می توانند آن را بخوانند و با آن ارتباط برقرار نمایند. در ادامه مقدمه این اثر را مرور خواهیم کرد.
مقدمه ” شاعر مردم ” اثر مهدی بیرانوند روژمان
شعر میتواند گاهی گلوله ای باشد آن هم از خشاب فکری یک شاعر. شاعری که نام از بزرگان تاریخ ایران دارد و پیکار در برابر بی عدالتی را همیشه سرلوحه کار خود قرار داده بود. شاگرد نیما یوشیج پدر شعر «نو» بود. متعهد به حق طلبی و کوشا در راه سرودن. این چهره «سیاوش کسرایی» شاعر مبارز ایرانی است. شاعری که حماسه را به رنگ و بوی مشروطه به شعر نیمایی افزود و رنگ مبارزه را بر قامت کلماتش پاشید. سیاوش کسرایی را ازجمله شاعرانی می دانند که از تبار شعر نو حماسی- غنایی دوره مشروطه برآمده اند و این نوع شعر را گسترده تر کرده اند. شعر نو حماسی در مقابله با شعر نو تغزلی فردگرایانه پدید آمد تا «به مثابه سلاحی در برابر نظام های سلطه گر» عمل کند. در این نمونه از اشعار «ادبیات به یک ایدئولوژي آلترناتیوگونه تمام عیار تبدیل میشود و خود تخیل به یک نیروی سیاسی مبدل می گردد.» گویی وظیفه ادبیات از نظر شاعری همچون کسرایی دگرگونی اجتماعی زیر سایه نیروهای سیاسی بود که در هنر تجسم پیدا کرده بود.
همانطور که مقدمه این اثر را مرور کردیم دیدیم روایت و زبان گفتار نویسنده بقدری شیوا و روان است که هر قشری می تواند آن را بفهمد و با آن ارتباط برقرار نماید. یکی از کلیدی ترین نکات هر اثر و هر نویسنده نوع تصویر سازی و زبان روایت برای خواننده است که ما در گزیده شعر شاعر مردم این مسئله را بخوبی مشاهده می نماییم. در ادامه به یکی از شعر های معروف و زیبای سیاوش کسرایی که در گزیده ” شاعر مردم ” آمده است اشاره خواهیم کرد.
تو قامت بلند تمنایی ای درخت
همواره خفته است در آغوشت آسمان
بالایی ای درخت
دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار
زیبایی ای درخت
وقتی که بادها
در برگهای در هم تو لانه می کنند
وقتی که بادها
گیسوی سبز فام تو را شانه می کنند
غوغایی ای درخت
وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است
در بزم سرد او
خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت
در زیر پای تو
اینجا شب است و شب زدگانی که چشمشان
صبحی ندیده است
تو روز را کجا ؟
خورشید را کجا ؟
در دشت دیده غرق تماشایی ای درخت ؟
چون با هزار رشته تو با جان خاکیان پیوند می کنی
پروا مکن ز رعد پروا مکن ز برق که بر جایی ای درخت
سر بر کش ای رمیده که همچون امید ما
با مایی ای یگانه و تنهایی ای درخت
قابل توجه است کهسیاوش کسرائی؛ ۵ اسفند ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد. کسرائی از خردسالی در تهران به سر می‌برد؛ دوره ابتدایی را در مدرسه ادب، و بعد در مدرسه نظام و دارالفنون مشغول به تحصیل شد. در ۱۳۲۹ از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شده و برای خدمت سربازی به دانشکده افسری می‌رود. در ۱۳۳۱ کسرائی در سازمان همکاری بهداشت، وابسته به برنامه اصل چهار ترومن، شروع به کار می‌کند، و در نشریه‌های بهداشت همگانی در ناحیه دریای خزر و زندگی و بهداشت نقش داشت. از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا اواخر دهه ۱۳۵۰ کسرائی در سازمانهای مربوط به مسکن عمومی (بانک ساختمانی، وزارت آبادانی و مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی) تقریباً بی‌وقفه مشغول بوده و در اوائل تا اواسط دهه ۱۳۵۰ در حالت تعلیق خدمت اداری، کسرائی در بخش تبلیغات گروه صنعتی بهشهر کار می‌کند. در کنار مشاغل دائمی، در مقاطع مختلف، کسرائی به تدریس ادبیات در دانشگاه‌های تهران و زاهدان می‌پردازد. سیاوش کسرائی در زمستان سال ۱۳۶۱ به همراه خانواده‌اش از طریق زاهدان از ایران خارج شد. ابتدا در کابل و سپس در مسکو و پس از فروپاشی شوروی به وین مهاجرت کرد.
درخصوص آشنایی با نویسنده این اثر نیز باید بدانیم دکتر مهدی بیرانوند ” روژمان ” نویسنده، پژوهشگر، روزنامه‌نگار و شاعر متولد سال ۱۳۷۳ در شهر بروجرد فارغ‌التحصیل مهندسی نرم افزار، مدرس سواد رسانه، دانشجوی مقطع دکتری صنایع دارویی، مدیر خبری رسانه ایران اروپا در برلین ، دارنده دکتری روزنامه‌نگاری و نویسندگی از ” هارویست ” ایالت تگزاس آمریکا و دکتری افتخاری نویسندگی و روزنامه نگاری از کشورلبنان و نویسنده ۱۶ عنوان کتاب در حوزه ( رسانه، ادبیات، پژوهش های سیاسی، تاریخی و ورزشی ) و صاحب مقالات isc می باشد که تاکنون در رشته های مختلف موفق به کسب جوایز و عنوان های کشوری و بین المللی شده است.
همچنین آثار این نویسنده در کشورهای هند و پاکستان نیز عرضه شده است.